Peysuleitin mikla

Ég hef undanfarið saknað einnar flíspeysunnar minnar. Hef nú reyndar ekki mikið leitað að henni því venjulega finnst hlutirnir bara eftir nokkurn tíma.

Ákvað í dag að nú væri nokkur tími liðinn án þess að það bólaði nokkuð á flíspeysunni góðu og því tími kominn á leit.

Byrja á fataskápnum í svefnherberginu. Ekkert mín megin. Gæti hafa laumast með fötunum hans Jens, en nei, ekki þar. Forstofuskápurinn inniheldur ýmislegt forvitnilegt en ekki flíspeysuna mína.

Dettur í hug að lýsa eftir peysunni hér á bloggsíðunni, ég meina, kannski gleymdi ég henni bara einhversstaðar!?!

Kíki á kommóðuskúffuna með kokkafötunum, vona innilega að hún sé ekki þar því þá væri mjög mikil matar- og steikingarfýla af henni. Hjúkk, ekki þar.

Bíddu, hvað getur hún þá eiginlega verið? Ah, skoða þvottakörfunar, hvolfi úr þeim ilmandi óhreinum sokkum og fleiru girnilegu, en nei!

Þetta er mjög dularfullt. Er ég klofinn persónuleiki og man ekki eftir örlögum peysunnar? Höfum við verið rænd? Hvar er peysan!!??!!

Dettur í hug að gá aftur á slána í fataskápnum. Ekkert mín megin. en þegar kafað er milli jakkafatanna hans Jens, bíddu, bíddu, hvað leynist þar? Auðvitað flíspeysan góða!

En í alvörunni, af öllum stöðum, að hengja flíspeysu hjá sparifötunum?

Athugasemdir

[Sigga litla systir þín (IP-tala skráð) 6.4.2009 kl. 18:25]

Hahaha, góð frásögn hjá þér.

Alveg eins og barnabók væri skrifuð. Gæti heitið "Hvar er peysan hennar Kollu?"

 Klárlega metsölubók næstu jól